Walorem opowieści Kazimierza Wóycickiego jest z jednej strony jej reportażowy charakter, opisanie sytuacji ,,na gorąco”, z drugiej głębokie zrozumienie specyfiki społeczeństwa białoruskiego i skomplikowanej sytuacji europejskiego kraju zarządzanego przez ,,ostatniego” dyktatora.  

Opowieść ta, napisana z sympatią, a nawet głębszym uczuciem do Białorusi, wzbogacona została fragmentami unikalnego dziennika Tomasza Sulimy, publikowanego na Facebooku.

Efekt ostateczny jest fascynujący. Ostatnie, wciąż trwające, wydarzenia w Białorusi przedstawione są w formie skondensowanej: jest to swoista ,,kronika rewolucji” w pigułce [fragment recenzji prof. Leszka Zasztowta] 

dr Kazimierz Wóycicki, ur. 1949 w Warszawie, historyk, politolog i bloger, pracownik Uniwersytetu Warszawskiego.  W latach 1974–1983 pracował w miesięczniku „Więź” jako współpracownik Tadeusza Mazowieckiego. Podczas stanu wojennego internowany (1981–1982). Jako dziennikarz pracował w BBC (1986–1987), był redaktorem naczelnym „Życia Warszawy” (1990–1994).   

Jeden z najwybitniejszych polskich publicystów piszących o naszych sąsiadach za wschodnią granicą. Obecnie kieruje Akademią Wschód przy Fundacji Domu Wschodniego. Członek polskiego PEN-Clubu.